2. Sámuel

8:4

And David took from him a thousand chariots, and seven hundred horsemen, and twenty thousand footmen: and David houghed all the chariot horses, but reserved of them for an hundred chariots. (KJB)

Og Dávid tók frá honum eitt túsund vagnar, og sjey hundrað hestmenn, og tjúgu túsund fótmenn: og Dávid hælsinukvetti allar vagnhestarnar, men goymdi av teimum til eitt hundrað vagnar. (FKJ1)

Dávid tók frá honum 1700 hestmenn og 20 000 mans av fótfólki, og Dávid læt skera av hásinuna á øllum vagnhestunum; bert 100 vagnhestar læt hann vera eftir. (VD)

Dávid tók av honum seytjan hundrað reiðmenn og tjúgu túsund manna gonguherlið og kvetti av hælsinurnar á øllum vagnhestum hansara; einans hundrað eirdi hann. (JD)

2. Sámuel

14:14

For we must needs die, and are as water spilt on the ground, which cannot be gathered up again; neither doth God respect any person: yet doth he devise means, that his banished be not expelled from him. (KJB)

Tí at vit noyðast at doyggja, og eru sum vatn stoytt á jørðina, sum kann ei verða savnað upp aftur; eiheldur metir Guð nakran persón: tó upphugsar hann midlar, at hansara burturrikni ei verði burturvístur frá honum. (FKJ1)

Vit skulu jú øll doyggja og verða sum vatn, ið er stoytt á jørðina og savnast ikki upp aftur; og Gud tekur ikki lívið, men hugsar um, hvat ið gerast kann, so hin burtkoyrdi skal ikki vera burtkoyrdur longur og skildur frá Honum. (VD)

Tí at vit skulu vissuliga doyggja og verða sum vatn, ið ikki verður savnað saman aftur, tá ið tað er úthelt á jørðina; men Guð týnir ikki lívið á manni, ið hugsar um, at hin burturrikni ikki skal vera útlagin longur. (JD)

2. Sámuel

15:7

And it came to pass after forty years, that Absalom said unto the king, I pray thee, let me go and pay my vow, which I have vowed unto the LORD, in Hebron. (KJB)

Og tað bar á aftaná fjøruti ár, at Absalom segði við kong, Eg biði teg, lat meg fara og rinda mítt heiti, sum eg havi strongt at HARRANUM, í Hebron. (FKJ1)

Táið nú fýra ár vóru gingin, segði Absalom við kongin: »Loyv mær at fara til Hebron og uppfylla lyfti, ið eg havi gjørt HARRANUM! (VD)

Tá ið fýra ár vóru liðin, segði Absalon við kong: »Loyv mær at fara at fremja tað heitið, sum eg gjørdi Harranum í Hebron. (JD)

2. Sámuel

21:19

1Sa 17:49-51

1Ch 20:5

And there was again a battle in Gob with the Philistines, where Elhanan the son of Jaareoregim, a Bethlehemite, slew the brother of Goliath the Gittite, the staff of whose spear was like a weaver's beam. (KJB)

Og tað var aftur ein orrusta í Gób við Philistarnar, har Elhanan Jaareoregims sonur, ein Bethlehemiti, vó bróður Goliaths Gittita, stavurin á hvørs spjóti var sum ein vevara bummur. (FKJ1)

Enn eina ferð var við Gob bardagi við Filistarar; Elhanan Betlehemitur, sonur Ja'are-Orgim, feldi tá Goliat Gatit, ið hevði spjótskaft líkt vevbummi. (VD)

Og uppaftur hevjaðist orrusta við Filistar í Gób. Elhanan Jáirsson úr Betlehem vá tá Góliat úr Gát; spjótskaft hansara var sum vevrivur. (JD)

Himin og jørð skulu ganga undir, men orðini hjá mær skulu ikki ganga undir. Matthæus 24:35

© Oddur Berg